AYNA...

İstanbul Senmişsin - Ayna


Dün gece yatak yorgan döşek,
Uyandım kanter içinde
Dünyayı kalayladım biraz,
Kötülük yok aslında içimde
Neden böyle yapayalnız,
Neden çaresiz gibi
Senden bir haber gelmez biliyorum
Senden bir umudum yok gibi

İstanbul`dan kolay kolay gitmezdim bilirsin
Tadı tuzu sendeymiş meğer istanbul senmişsin
İhtiraslardan kolay kolay vazgeçmem bilirsin
İstanbul bitmedikçe sen hala benimsin
(istanbul bitmedikçe ölene dek benimsin)

Çocuğum - Ayna


Dur, vakit geçsin biraz
otur,acını anlatan bir şiir yaz
Sus gözlerini bkma ihanete
Bu mevsim yağmursa bir sonrası yaz

Çocuğum üzülme tüm bunlar geçer
Geçer bu kahırdan günler
Çocuğum düşünme birazcık yalan
Aşk için söylenen şeyler

Bir sabah uyanınca
Farklı olur tüm dünya
Bir insan suretinde tanıdık biz sevdayı
Aşk Tanrı'nın armağanı geri çevrilmez
Bu acı hep asildir kolay kolay silinmez

Seninle Ben - Ayna


Seninle ben bu öykünün
Kaybeden iki kahramanıyız
Seninle ben caddelerde sokaklarda
İki garip yabancıyız

Aglamam ardından aglamam ardından
Yaşlar neyi degiştirir ki
Aglamam ardından aglamam ardından
Sonumuz ne olacak kim bilir

Hicran senden bana kalan
Hicran her yerde hatıran
Hicran ruhumda bir çocuk
İsmini sorar hala rüzgarlardan

Hicran senden bana kalan
Hicran her yerde hatıran
Şimdi kalbimde bir bulut
İsmini sorar hala yagmurlardan

Şiir

Bu aşk iki umuttan kopan
İsyancı günahların sıgındıgı bir adaydı
Hayat denen azgın denizde
Bu aşk gerçegin gözünün içine baka baka
Gülümsemekti acılara
Bu aşk bir devrimdi her şeyi reddeden
Ve her devrim kendi çocuklarını tüketir
Seninle ben bu öykünün
Kaybeden iki kahramanıyız
Seninle ben dünyada ve cehennem de
İki garip yalancıyız